เพื่อนลูกสาว“คุณพ่อ คุณแม่ขานี่บิ๊งค์เพื่อนหนูค่ะ…..บิ๊งค์เค้าจะมาขออยู่ทำรายงานที่บ้านของเราซักสองสามวันนะคะ…คุณแม่” หนูนาลูกสาวคนเดียวของกูพาเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันมาขออนุญาติกูกับเมียมาอาศัยทำรายงานที่บ้าน “สวัสดีค่ะ…คุณลุง…คุณป้า…” “จ้า…สวัสดีจ๊ะหนู..เพื่อนหนูนานี่หน้าตาสวยน่ารักดีน๊ะจ๊ะหนู..เชิญตามสบายเลยนึกเสียว่าเป็นบ้านของหนูเองเลยแล้วกัน….หนูนอนห้องเดียวกับหนูนาเลยนะจ๊ะ” เสียงเมียกูขานรับส่วนกูเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ยกมือรับไหว้ทักทาย หน้าตาของเด็กบิ๊งค์ดูคมคายสวยน่ารักสะดุดตา ดวงตากลมโตขนตางอน รูปร่างขาวบางสูงเพรียวรับกับชุดนักศึกษากระโปรงสั้นๆดูเซ็กส์ซี่ “สวัสดีจ๊ะหนู….เชิญตามสบายเลยนะจ๊ะ…หนูนาพาเพื่อนเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องก่อนซีลูก…เดี๋ยวคุณแม่ทำอาหารเสร็จแล้วจะได้ลงมาทานข้าวพร้อมกัน” “ค่ะ…คุณพ่อ….ไปบิ๊งค์เอากระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นไปเก็บไว้บนห้องนอนของเรากัน….” หนูนาเดินนำหน้าเด็กบิ๊งค์เอากระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นไปเก็บบนห้องนอน slotxo “เอ้า….เด็กๆจ๊ะลงมากินข้าวกันได้แล้ว…หนูนาพาเพื่อนลงมากินข้าวได้แล้วลูก…แม่ทำกับข้าวเสร็จแล้ว” “ค่าาา…คุณแม่…ไปบิ๊งค์ลงไปกินข้าวกัน…คุณพ่อ…คุณแม่รอ” หนูนาพาเพื่อนเดินมาที่โต๊ะอาหารที่กูกำลังนั่งรออยู่ ทีแรกกูก็ไม่ได้คิดอะไรกับเด็กบิ๊งค์ซึ่งเป็นเพื่อนของลูกสาวแต่พอกูได้เห็นชุดที่เด็กบิ๊งค์สวมใส่ลงมาทำให้หัวใจกูสั่นจนแทบหยุดเต้น เด็กบิ๊งค์เล่นสวมกางเกงยีนส์ขาสั้นกุดแทบจะมองเห็นอีโม๊ะตามสมัยแฟชั่นวัยรุ่นนิยม ขาอ่อนเรียวยาวมองเห็นไรขนอ่อนๆเซ็กส์ซี่ เสื้อยืดสีขาวลายการ์ตูนน่ารักดูจะคับตึงจนรัดนมสองเต้าออกมาให้เห็นเป็นรูปเป็นร่าง กูใช้สายตาลอบมองเด็กบิ๊งค์พร้อมกับเผลอกลืนน้ำลายลงคอถี่ๆ รูปร่างหน้าตาของเด็กบิ๊งค์ในชุดอย่างนี้มันสะกดให้ควยกูลุกตุงเป้ากางเกงแพรที่สวมใส่จากที่กูไม่คิดอะไรแต่แรกกูก็เริ่มคิดเมื่อเห็นการแต่งเนื้อแต่งตัวของเด็กบิ๊งค์ก็กูยิ่งแพ้ทางเด็กๆวัยรุ่นหน้าตาดีๆหุ่นสวยๆขาวๆอย่างนี้อยู่แล้วด้วย เด็กบิ๊งค์นั่งกับหนูนาลูกสาวกูฝั่งตรงข้ามทำให้กูต้องยิ่งเพิ่มความระมัดระวังตัวกลัวเสียผู้ใหญ่“หนูบิ๊งค์….ขออนุญาติคุณพ่อ…คุณแม่หนูหรือยังจ๊ะที่หนูจะมานอนค้างที่บ้านของลุงตั้งอาทิตย์น่ะ…ไม่ใช่อะไรหรอกลุงกลัวพวกทั่นจะเป็นห่วง” กูชวนเด็กบิ๊งค์คุยแบบผู้ใหญ่ถามเด็ก เด็กบิ๊งค์ยิ้มสวยน่ารักก่อนตอบคำถาม “อ๋อออ…หนูขออนุญาติท่านมาเรียบร้อยแล้วค่ะคุณลุง….คุณลุงไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”“ใช่ค่ะคุณพ่อ…..คุณพ่อ….คุณแม่ของบิ๊งค์เค้าไม่ว่าหรอกค่ะ…สองทั่นนั้นใจดีออกจะตาย…จริงมั๊ยจ๊ะบิ๊งค์…ฮ่ะๆๆๆ..”“คุณพ่อ…คุณแม่ของเธอก็ใจดีนะหนูนา”“เอาล่ะ….พอๆๆๆ…รีบทานข้าวกันเถอะลูกมัวแต่คุยกันเดี๋ยวกับข้าวก็เย็นชืดไม่อร่อยกันพอดี แล้วจะมาหาว่าแม่ทำกับข้าวไม่อร่อย..” “ค่ะคุณแม่….จัดการเลยบิ๊งค์…ลุยยย” แล้วพวกเราก็ลงมือกินข้าวกัน กูเคี้ยวข้าวไปแอบมองเด็กบิ๊งค์ไปจนนึกอยากลองเคี้ยวเด็กบิ๊งค์ขึ้นมาติดหมัด…